Muscle Cars
design by flash-templates-today.com
Historia 3
W roku 1966 na rynku pojawił się nowy midsize musclecar ze stajni Dodge`a – Charger, który bazował konstrukcyjnie na modelu Dodge Coronet. Linia nadwozia utrzymana była w modnym wówczas stylu "fastback", ukryte za grillem światła nadawały autu złowieszczego wyglądu. Wnętrze Charger`a było bardzo bogato wyposażone, między innymi w 4 kubełkowe siedzenia!
Pod maską znalazły się najlepsze silniki Chrysler`a, począwszy od V8 o pojemności 318 cali3 (5,2 litra) z 2-gardzielowym gaźnikiem, który rozwijał moc 230 KM, poprzez V8 o poj. 361 cali3 (5,9 litra) i mocy 265 KM również z 2-gardzielowym gaźnikiem, aż do V8 o poj. 383 cali3 (6,3 litra) z mocą 335 KM i 4-gardzielowym gaźnikiem. W opcji znajdował się jeszcze V8 hemi o pojemności 426 cali3 (7 litrów) i mocy 425 KM oraz momencie obrotowym wynoszącym 490 lb-ft.
Charger wyposażony w taki motor osiągał 60 mph w czasie 6,4 sekundy a ćwierć mili w 14,16 sekundy. Niestety były to rzadkie okazy na drodze, bo z silnikiem hemi zbudowano ich dokładnie 468. Po rozum do głowy poszedł Chevrolet oferując wreszcie w Chevelle SS silnik o pojemności 396 cali3 (6,5 litra), szerszemu gronu odbiorców. Nie był to jednak ten sam silnik co w wersji Z-16 i zamiast 375 KM posiadał 325 KM. Dla bardziej wymagających klientów przewidziano wersje 360 konne i 375-konną Z-16. Więcej mocy zyskała także Nova SS, która otrzymała silnik o pojemności 327 cali3 (5,3 litra) z mocą 350 KM. Chevrolet przygotowywał się również do ofensywy na Forda Mustanga, prezentując pod koniec 1966 roku swojego własnego ponycara – Camaro. Nowe auto przejęło silniki bigblock z większej Chevelle i dzięki temu zdołało zdetronizować Mustanga na ulicy, którego komora silnikowa nie mogła wówczas pomieścić biglocków Forda.
W najmocniejszej wersji SS396 Camaro posiadało silnik o pojemności 396 cali3 (6,5 litra) z mocą 375 KM, pozwalało to rozpędzić się do 60 mph w 6 sekund i osiągnąć 1/4 mili w czasie 14,5 sekundy. Postrachem na ulicach była też specjalna wersja Camaro Z-28, wyposażona w silnik o pojemności 302 cali3 (5 litrów ) skonstruowany na potrzeby homologacji Camaro do wyścigów TRANS-AM. Pomimo że oficjalna moc 302-ki wynosiła tylko 290 KM w rzeczywistości pod maską galopowało blisko 400 koni mechanicznych. Z-28 można było nabyć tylko z ręczną 4-biegową skrzynią biegów Muncie. Osiągi były bardzo dobre: sprint od 0 do 60 mil zabierał tylko 6,9 sekund a 1/4 mili Z-28 przejeżdżał w 14,85 sekundy.
W ślady Chevroleta poszedł również sam twórca GTO, Pontiac tworząc w 1967 roku Firebirda. Pontiac Firebird był bliźniakiem Chevroleta Camaro, dzielił z nim płytę podłogową i nadwozie, różniąc się zewnętrznie tylko atrapą chłodnicy, maską oraz tyłem. Firebirda oferowano z silnikami: L6 o pojemności 230 cali3 (3,8 litra) z mocą 165 lub 215 KM. 326 cali3 V8 (5,3 litra)z mocą 250 KM lub 285 KM (HO) i zapożyczonymi z GTO dwoma V8 o pojemności 400 cali3 (6,6 litra) z mocą 325 KM. Topowy Firebird 400 przyspieszał od 0 do 60 mph w 6,2 sekundy i 1/4 mili przejeżdżał w 14,7 sekundy.
Pontiac Firebird razem z Camaro stworzył bardzo silną konkurencję dla Forda Mustanga, który w momencie ich debiutu nie posiadał równie mocnego silnika. Sytuacja zmieniła się jeszcze w 1967 roku, kiedy nadwozie Mustanga poddano retuszowi, pod maską wreszcie zmieścił się bigblock o pojemności 390 cali3 (6,4 litra) i mocy 320 KM. Dodatkowo Shelby przedstawił nową Cobrę GT-500 z silnikiem o pojemności 428 cali3 (7 litrów) generującym moc 355 KM. Osiągając 60 mph w 6,2 sekundy i 1/4 mili w 14,6 sekundy dopiero ten Mustang mógł nawiązać równorzędną walkę z Firebirdem 400 i Chevroletem Camaro SS396. Aby wspomóc Forda Mustanga w walce z dwoma przeciwnikami spod znaku GM, Mercury stworzył swojego ponycara – Cougara. Cougar bazował technicznie na konstrukcji Mustanga, posiadał jednak rozstaw osi o 3 cale dłuższy i luksusowe wyposażenie. Najmocniejsza wersja Cougara napędzana była bigblockiem o pojemności 390 cali3 (6,4 litra) legitymującym się mocą 335 KM, niestety nie przekładało się to na czasy przyspieszeń: od 0 do 60 mph w 8,1 sekundy i 1/4 mili w 16 sekund, a więc zdecydowanie za dużo by równać się z F-bodies spod skrzydeł GM.
Ford kontynuował swą batalię przeciwko Camaro i Firebirdowi prezentując w 1968 roku w Mustangu silnik o pojemności 427 cali3 (7 litrów) i mocy 390 KM, a w kwietniu tego samego roku nowy bigblock o pojemności 428 cali3 (7 litrów ) zwany Cobra Jet (CJ), silnik ten stał się później legendą i do dziś wymieniany jest jako jeden z najlepszych silników epoki musclecars. 428 CJ korzystał z wyczynowych części używanych w sporcie samochodowym. Oficjalnie jego moc wynosiła 335 KM, jednak rzeczywiście była bliska 410 KM. 428 CJ zasiadł również w Shelby Cobrze GT-500 którą nazwano teraz GT-500 KR (King of the Road). Magia 428 owocowała rewelacyjnymi osiągami: 0-60 mph w 5,4 sekundy, 1/4 mili w 14,01 sekundy. GT-500 KR pokonało Camaro i jedynie Firebird starał się dotrzymać mu kroku ze swoim V8 o pojemności 400 cali3 (6,6 litra) wspomaganym systemem Ram Air mustrującym do walki 335 KM. Jego czasy również były znakomite: 0-60 mph w 5,5 sekundy i 400 metrów w 14,2 sekundy.
Tymczasem w klasie midsize zaszło spore zamieszanie, sprawcami byli nowy Plymouth Roadrunner i Dodge Superbee- bliźniacy Dodge Coroneta. Ich idea była identyczna z tą jaką prezentował w momencie swojego debiutu Pontiac GTO: minimum wyposażenia dodatkowego, maksimum mocy i osiągów. W swej najmocniejszej wersji za sprawą silnika 426 Hemi o mocy 425 KM Roadrunner znokautował zarówno Pontiaca GTO, Buicka GS jak i Chevroleta Chevelle, a także Forda Fairlane Torino i Mercury Cometa. Rewelacyjny czas na 1/4 mili wynoszący 13,55 sekundy, a także przyspieszenie 0-60 mph w 5,3 sekundy nie miały w tym momencie sobie równych. Drogowa odmiana silnika 426 Hemi montowana była również w modelu GTX, a także w Dodgu Chargerze, Superbee i Coronecie. Zaraz za B-bodies Chryslera w klasie mid size pod względem osiągów plasował się Oldsmobile 4-4-2 w specjalnej wersji zwanej Hurst/Olds stworzonej we współpracy Oldsmobila z firmą Hurt. Montowano tu silnik o pojemności 455 cali3 (7,5 litra) rozwijający moc 390 KM. Osiągi były bardzo dobre: 0-60 mph w 5,4 sekundy , 400 metrów w 13,9 sekundy. W 1968 roku lepsze były tylko Mopary z silnikami 426 hemi.